W tych szczególnych dniach, pamiętajmy w modlitwie o naszych babciach i dziadkach. Niech Pan Im błogosławi i obdarza wszelkimi łaskami, a zmarłych przyjmie do wieczności w niebie.
Wydaje się, że lepszą datą do obchodzenia dnia babci i dziadka byłby dzień 26 lipca, kiedy Kościół wspomina świętych Joachima i Annę, dziadków Pana Jezusa.
Ewangelie i źródła historyczne o nich nie wspominają. Mamy jednak apokryfy, których znaczenia nie należy przeceniać, ale i nie można lekceważyć; odwoływali się do nich również starochrześcijańscy mędrcy, czyli Ojcowie Kościoła.
O rodzicach Maryi Panny wspominają Protoewangelia Jakuba, nazywana także Ewangelią Maryjną – pochodząca, prawdopodobnie, z połowy II w. – Ewangelia Pseudo-Mateusza oraz Księga Narodzenia Błogosławionej Maryi i dzieciństwa Zbawiciela (De Nativitate Mariae). Innym, specyficznym źródłem wiadomości o dziadkach Pana Jezusa są wizje mistyczne Katarzyny Emmerich i Marii d’Agreda.
Otóż Joachim i Anna mieli pochodzić z rodu Judy, z królewskiego domu Dawida. Według „De Nativitate Mariae” rodzina Joachima wywodziła się z Galilei z miasta Nazaret, a rodzina Anny z Betlejem. Dwudziestoletni Joachim poślubił Annę, córkę Isachara. Byli szczęśliwym małżeństwem, ale nie mieli dzieci. Podczas jednego ze świąt żydowskich Ruben zakwestionował prawo Joachima do pierwszeństwa w składaniu ofiary Bogu, bo nie spłodził potomka. Joachim udał się wtedy na pustkowie; na zachód od Jerycha, gdzie spędził 40 dni i nocy, poszcząc i modląc się o łaskę ojcostwa. I został wysłuchany. Przybyli do nich aniołowie, zwiastując nowinę o narodzinach dziecka. Przyszła na świat dziewczynka, której nadali imię Maryja (Miriam). Kiedy podrosła, wychowywała się w świątyni, spędzając czas na studiowaniu Prawa, modlitwach i pracach ręcznych.
Joachim i Anna nie doczekali narodzin niezwykłego Wnuka. Zmarli w Jerozolimie, a pochowano ich w dolinie rzeki Ezdrelon pod Górą Oliwną albo w miejscu dawnej sadzawki Betsaida. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa cieszyli się wielką czcią wiernych.
